36-letni pan Daniel ze Szczecina walczy o prawo do wychowywania dwuletniego syna. Mężczyzna zabrał Alana od matki, gdy chłopiec miał kilka miesięcy. Twierdzi, że jego była partnerka zamieniła dom w melinę, zaniedbywała syna i nadużywała alkoholu. Kobieta nie upomina się o dziecko, ale bez prawomocnego wyroku, mężczyzna nie będzie mógł nawet zapisać go do przedszkola. Sprawa Najbardziej jednak rozgniewał go fakt, że Dunia zaręczyła się ze starszym od siebie adwokatem Łużycem, człowiekiem majętnym. Rodion zrozumiał, że siostra zrobiła to ze względów finansowych, by pomóc matce i jemu. Bardzo wzburzony wykrzykiwał, że jego matka chce poświęcić córkę dla syna. Takie gratulacje od matki do syna na cześć ślubu będą miło i inspirować. Dlatego warto je wziąć pod uwagę. Krótkie powitanie od matki pana młodego na ślubie syna w prozie . Jeśli rymowanki są trudne do zniesienia, a mama martwi się, że zapomni słów podekscytowanych, możesz wypowiedzieć życzenie bez współbrzmienia zdań. Nasza redakcja otrzymała list od myśliwego, który zdecydowanie nie zgadza się z tezami przedstawionymi w tekście prof. Probuckiej. Poniżej publikujemy jego pełną treść. To dlatego chłopiec jest bardziej podobny do swojej matki . Jeśli chodzi o dziewczynki, otrzymują chromosomy X od obojga rodziców, więc nie można przewidzieć, jak będą wyglądać. Wysokość i zęby po tacie Ojcowie mają większy wpływ na wysokość swoich dzieci niż matki. Wysocy mężczyźni zazwyczaj mają wyższe dzieci. Życzenia dla syna od rodziców. Stosunkowo najłatwiej składać życzenia dziecku. Nawet, jeśli nie będą oryginalne, maluch będzie zachwycony samym faktem ich otrzymania. Będą też dla niego przede wszystkim dodatkiem do prezentu. Im dziecko jest starsze, tym staje się wrażliwsze nawet, jeśli samo nie jest skłonne do przyznania się . List do mojego uzależnionego dziecka Mój drogi synu / Moja droga córko, Czuję się, jakbym żegnała się z Tobą i w pewnym sensie przypuszczam, że tak jest. Zawsze będę Cię kochać. Chcę dla Ciebie wszystkiego co najlepsze i jestem gotowa, żeby zrobić najbardziej nienaturalną rzecz, jaką może zrobić matka. Moje serce wyje, opuszczam Cię. Cóż, wiem że jesteś dorosły, ale dla mnie zawsze będziesz dzieckiem. To część problemu. Moja natura mówi, że mam Cię chronić. Widzę Cię załamanego i w rozpaczy i ja też załamuję się i rozpaczam. Gdybyś miał raka, albo cierpiał na chorobę serca, walczyłabym zębami i pazurami, żeby otoczyć Cię potrzebną Ci opieką. W jakiś dziwny sposób teraz też walczę. To najtrudniejsza walka w moim życiu. Łatwiej byłoby mi stać przy Twoim szpitalnym łóżku wiedząc że tym, co robię - pomagam Ci. Ale nie ma szpitalnego łóżka. Nie ma raka, ani choroby serca. To, co jest, to podstępny sekret, który urósł do rozmiaru potwornej bestii. Ona pożera Cię żywcem, a mnie z Tobą. Patrzyłam, jak ten potwór rośnie, błagałam go. Pieściłam go. Nawet żywiłam. Robiłam wszystko, co mogłam wymyślić, żeby to COŚ poszło sobie od Ciebie, ale ono jest bezlitosne. Muszę stanąć twarzą w twarz z prawdą. Ty, moje kochane dziecko, jesteś uzależniony. Uzależniony! O, Boże, ledwo mogę to powiedzieć. Słabo mi. NIENAWIDZĘ tego słowa. Ale to prawda. Czemu prawda musi być tak trudna? Jeszcze trudniejsze jest to, co muszę zrobić. Całe moje życie pilnowałam Cię, a teraz muszę Cię uwolnić. Nie dlatego, że tego chcę. Dlatego, że tego POTRZEBUJĘ. To jedyna rzecz, jaką mogę zrobić, która może uratować Ci życie. Ale moje działanie może też to życie zakończyć. Mówili mi inni uzależnieni i terapeuci, a także inne Mamy, które to kiedyś zrobiły, że jest dużo większa szansa, że odniesiesz sukces i będziesz trzeźwy. To prawie zawsze działa. Gdybym nie była pewna, że nic nie robiąc pomagam Ci się zabijać, nigdy nie wybrałabym takiej drogi. Ale teraz jestem między młotem a kowadłem. Bez dobrych rozwiązań pod ręką, zmuszona do wyboru złego, albo jeszcze gorszego rozwiązania. Zanim pozwolę Ci odejść, wiedz jedno - jestem dla Ciebie ZAWSZE. Jestem dla Ciebie. Nie dla Twojej choroby, ale dla tego Ciebie, który wiem, że żyje gdzieś głęboko w uzależnionym. Czy będziesz czysty dzięki interwencji, czy zmęczą Cię konsekwencje, których zaczniesz teraz doświadczać, czy dzięki boskiej interwencji, to szaleństwo się skończy. Jeżeli kiedyś myślałeś, mój kochany, że trudno może być odstawić narkotyki, pomyśl jak trudno jest opuścić swoje dziecko! Wiem, że obydwoje chorujemy przez tego potwora. Nie tylko Ty potrzebujesz pomocy. Ja też. Obiecuję Ci, że zrobię wszystko, co będę musiała, choćbym nienawidziła moich czynów. Zrobię to ponieważ jeśli ja to zrobię, Ty też możesz. Obiecuję Ci, że nie będę prosić Cię o nic, czego ja sama nie zrobię. Powiedziałabym Ci, żebyś dbał o siebie, ale Ty się tylko uśmiechniesz, potakniesz i będziesz zachowywać się, jak wcześniej. Słowa tylko pomagają mi lepiej się poczuć. Nie mają dla Ciebie żadnego znaczenia. Tak więc, zamiast słów, polecam Cię Bogu. Zawinę Cię w Twój ulubiony dziecinny kocyk. Taki, który lubiłeś ciągnąć za sobą aż stał się szmatą. Będę się modlić - za Ciebie i za siebie. Będę się modlić, żebyśmy obydwoje mieli siłę zrobić następną słuszną rzecz, nawet, jeśli będziemy czuć się z tym źle. Idź z Bogiem, moje kochane, cudowne dziecko. Obyśmy oboje znaleźli spokój. Twoja mama Lorelie Rozzano Tłumaczenie i adaptacja Ewa Karolczak-Wawrzała Za wszystkie dni, w których Twoje oczy patrzyły na mnie, Twoje uszy słuchały moich opowieści, a Twoje ramiona dawały schronienie. Za wszystkie noce, w których mi towarzyszyłaś. Kiedy karmiłaś. Przytulałaś. Głaskałaś. Nosiłaś na rękach. Za słowa i gesty, które wlałaś do mojej duszy. Za cierpliwość. Za dobro. Za miłość. Dziekuję Ci, Mamo. Dopiero teraz rozumiem. Jak bolą zdrętwiałe od noszenia dziecka ręce. Jak pękają plecy, schylające się raz po raz po zawiniątko w łóżeczku. Jak wyje z bólu całe ciało, kiedy rodzi się dziecko. Jak ciężko jest mieć siły na troskę i uwagę każdego dnia. Na bycie tu i teraz. Dopiero teraz rozumiem jak trudno jest być wspaniałym rodzicem. Dziękuję Ci za to, że dałaś mi dzieciństwo, w którym mogłam być nieświadoma. Nieświadoma tytanicznego wysiłku, który trzeba włożyć w najzwyklejsze odruchy, aby Twoje dziecko codziennie czuło, że kochasz je najbardziej na świecie. Stworzyłaś moją Narnię. Świat magiczny, w którym wszystko jest możliwe. A teraz ja, daję klucz do tego świata moim dzieciom. Kiedy jest mi źle w myślach ściskam Twoją dłoń i nie puszczam. Z nią czuję się bezpieczna. Wiem, że nic mi nie grozi. Chcę zawsze czuć jej ciepło. Dziękuję Ci, mamo, że jesteś. Bądź jak najdłużej. Bo bez Ciebie mój świat, nigdy nie będzie już taki sam. Magiczny. Pełen dobra i miłości. Kocham Cię bez miary. Słowa: W. Lewik Piszę Ci, Synku, list z daleka, z domu... Na szybach śnieżne łyskają się płatki - Wspominam dawne dni - i po kryjomu Płaczę... Ty, Synku, zrozumiesz łzy Matki. Jest już choinka... wiesz, zaraz u stoła Siądziem, jak dawniej, z siostrzyczkami trzema - A z nami razem i myśl niewesoła, Że Ciebie, Synku wśród nas dzisiaj nie ma... Ty tam samiutki w odległej gdzieś stronie Jak my tak liczysz mijające chwile... Jaka Ci gwiazdka dziś wieczór zapłonie, Kto Ci świąteczną przyładzi wigilię? Jaką kolędą, Syneczku mój miły, Rozjaśnisz Twoje godziny tułacze? Myśmy się dzisiaj za Ciebie modliły, A ja nad listem jeszcze, widzisz, płaczę... Myśl o nas, Synku... wspomnij przy wieczerzy... W liście mym znajdziesz okruchy opłatka - Wiem, że nam wrócisz... Ten, co "w żłobie leży", Czuwa nad nami... Całuję Cię... Matka. Synku, Nie mogę powiedzieć, że się Ciebie nie spodziewaliśmy. Od pewnego czasu liczyliśmy się z tym, że możesz w końcu pojawić się w naszym życiu, najpierw w postaci dwóch kresek, a potem w formie coraz liczniejszych komórek, które w końcu utworzą Człowieka. A jednak jak każda kobieta nie mogłam uwierzyć przez chwilę, że tegoroczne Święta Bożego Narodzenia spędzimy już nie we trójkę, ale we czworo. Potem, nim jeszcze zdążyłam oswoić się z myślą, że niedługo zapełnisz nasz dom płaczem i śmiechem, ty już wyskoczyłeś ze swojego bezpiecznego schronienia. Choć byłeś tak malutki jak prezent spod choinki to nie rozpaczałeś – czułeś, że wśród nas, głupawo i z niedowierzaniem uśmiechających się, jesteś tak samo bezpieczny jak pływając w moim brzuchu (a pływałeś w nim całkiem sprawnie, bardziej motylkiem niż żabką…). Przyznaję: nie chciałam o tobie mówić wszystkim. Byłam świadoma, że może to ostatni raz, kiedy będę miała coś zupełnie dla siebie, więc opóźniałam moment oznajmiania światu tej nowiny. Bawiło mnie patrzenie na ludzi z tajemniczym uśmiechem, z radością, którego źródła domyślały się tylko te, co pierwsze i drugie (czasem trzecie, czwarte…) porody miały już za sobą. Nie chciałam śmiać się i krzyczeć z radości zbyt głośno, bo czułam, że to moje szczęście, niespodziewane i dane od losu, może pęknąć jak bańka mydlana gdy dmuchniesz w nią zbyt mocno. Wyczuwałam twoją kruchość przez brzuch, odbierałam twoje reakcje na najmniejsze moje niepokoje, lęki i stresy. Przez te kilka miesięcy postanowiłam, że zapewnię ci maksimum komfortu, bo wydawałeś się taki wrażliwy. Kiedy jednak niespodziewanie zapragnąłeś wyjść na świat, zrozumiałam, jaki z ciebie mocarz i że aż palisz się do życia. Stało się dla mnie jasne, iż ciekawość świata nie pozwoli ci w przyszłości usiedzieć spokojnie w miejscu oraz dostrzegłam to, jak bardzo jesteś w tym wszystkim podobny do swoich rodziców. Nigdy nie powiem Ci za poetą, że „świat stoi przed tobą potworem”. Może nie będzie tak komfortowo jak w moim brzuchu, może nie będziesz zawsze słyszał mojego śmiechu, może nawet czasem usłyszysz mój płacz… ale wiedz, że nigdy nie będzie on wymierzony przeciwko tobie, bo mam nadzieję, iż do końca życia zachowam tę wdzięczność dla Losu, którą poczułam w dniu porodu. Witaj na świecie, synku! „Kiedyś tam/będziesz miał dorosłą duszę/ale dziś/jesteś mały jak okruszek…”. Nawet nie wiesz, jak się cieszę że mogę w końcu komuś to zaśpiewać i jak bardzo jestem zaszczycona, że tym kimś jest właśnie mój własny syn! Jeszcze raz: witaj w życiu! Czy będzie przygodą? Nie wiem, bo może okaże się nudne i spokojne, a może pełne przeciwności?.. Ale masz naprawdę mocne wsparcie: Mamy, Taty i Siostry, aby dotrzeć do celu, który sobie kiedyś wybierzesz. Z takimi kibicami żadna przegrana nie straszna. A ja aż zacieram ręce z ciekawości, jaką drogą pójdziesz i mam nadzieję, że wyruszysz w nią z domu najpóźniej, jak się da… Mama

list do syna od matki